همه ی ما ...

همه ما گاهی احمق میشویم...!!
( اما همه بی شعور نیستیم ) حالا بعضی ها کمتر و بعضی ها بیشتر.
حقیقت اش را بخواهید فرد احمق مجرم نیست، بیمار است، 

بدینگونه که معمولاً احمق ها آگاهانه دست به حماقت نمی زنند.
خیلی از آنها حتی فکر میکنند که خردمند و دانا هستند.
احمق ها بیشتر از آنکه موجب تنفر شوند، مایه ترحم اند...!!
بیشعورها داستانشان با احمق ها فرق دارد...

_کسی که از منتهاعلیه ی سمت چپ خیابان، راه صد نفر را می برد 

تا به سمت راست برود، بی شعور است؛
_کسی که ساعت سه صبح بوق می زند، بی شعور است؛
_کسی که جلو تمام زنان مسیر ترمز می کند، بیشعور است؛
_کسی که در خیابان باریک دوبله پارک می کند، بی شعور است؛
_کسی که شب تمام مسیر را نور بالا می رود، بی شعور است؛
این ها بی شعورند؛ حالا یا از نوع احمق بی شعور یا از نوع پرفسور بیشعور. 
احمق بودن درد ندارد، درمان هم ندارد، ربطی هم به شعور ندارد. 
بیشعوری از جای دیگری می آید،
از خانه و مدرسه...
از سرانه مطالعه...
از خود شیفتگی...
از بی وجدانی...
از مرکز فرهنگ فاسد...

بی شعوری،،، هم واگیر دارد، هم درد دارد و هم درمان ...!!
مشکل ما احمق ها نیستند؛ مشکل ما هیچوقت احمق ها نبوده اند؛
مشکل ما، همیشه و پیوسته ایام بی شعورها هستند...!!

از کتاب بی شعوری
نویسنده: خاویر کرمیک